Rys historyczny

l październiku 1946 roku otwarta została przy Fabryce Maszyn i Narzędzi Wiertniczych w Gliniku Mariampolskim Szkoła Naftowa. Inicjatorem i założycielem Szkoły był Instytut Naftowy w Krośnie, a opiekunami doc. inż. A. Waliduda oraz prof. inż. Józef Wojnar - dyrektor Instytutu Naftowego. Administracyjnie szkoła podległa Wydziałowi Szkolnictwa zawodowego Ministerstwa Przemysłu Naftowego. Pierwszym dyrektorem szkoły byt ówczesny dyrektor FM i NW inż. T. Łabno, a w jego imieniu organizował szkołą i był jej faktycznym dyrektorem Aleksander Mordawski

Szkoła nie posiadała własnego budynku. Przyjęła ją gościnnie Szkoła Podstawowa w Gliniku, a że brak było sali, oddano do użytku strych, który uczniowie razem z rodzicami, rzemieślnikami i robotnikami uporządkowali. W ten sposób wygospodarowano jedną dużą salę. Uczyły się w niej na zmianę dwie klasy o profilu mechanicznym: klasa przygotowawcza - 51 uczniów i klasa I a - 58 uczniów.

Uczniowie szkoły naftowej

W roku szkolnym 1947/48 przeniesiono szkołę do własnego budynku zbudowanego na terenie przyfabrycznym, na tzw. "bunkrze", czyli na schronie z czasów z II wojny światowej. Do jej budowy przyczynili się dyrektor Fabryki Maszyn i Narzędzi Wiertniczych inż. T.Łabno, opiekun szkolny Stanisław Pięta - personalny działu kadr oraz prof. inż. J. Wojnar i inż. A. Waliduda z Instytutu Naftowego w Krośnie. W tym też roku szkolnym szkołę przekształcono w 3 - letnie Gimnazjum Przemysłu Naftowego Fabryki Maszyn i Narzędzi Wiertniczych w Gliniku Mariampolskim.

Powstały dwie pierwsze klasy: jedna z zeszłorocznej przygotowawczej uczniów starszych, a druga złożona z uczniów młodszych - na podbudowie siedmioletniej szkoły podstawowej. Uczniowie klasy n rekrutowali się z dawnej I a, z roku szkolnego 1946/47. Łącznie uczęszczało do szkoły 158 uczniów. Władzę administracyjną sprawował nad szkołą Centralny Zarząd Przemysłu Naftowego z siedzibą w Krakowie podległy Ministerstwu Górnictwa. Opiekunami szkoły była Fabryka Maszyn i Narzędzi Wiertniczych oraz Instytut Naftowy w Krośnie.

W latach 1946 - 1950 obok Szkoły Naftowej przy Fabryce Maszyn i Narzędzi Wiertniczych funkcjonowała Publiczna Zawodowa Szkoła Dokształcająca z siedzibą w Gorlicach przy Placu Kościelnym Rynek 2, kształcąca młodzież w zawodach rzemieślniczych. Kierownikiem szkoły w tych latach był Marian Marynowski. W 1950 roku szkoła ta została przekształcona w Zawodową Szkołę Metalowo - Odlewniczą, przygotowującą młodzież - głównie męską - do zawodów robotniczych: tokarza, ślusarza, odlewnika, fachowców potrzebnych dla rozwijającego się przemysłu w Gorlicach. Uczniowie tej szkoły umiejętności praktyczne zdobywali w warsztatach przy ulicy Kołłątaja i odlewni Danieluk - Probulski. Absolwenci szkoły to późniejsi pracownicy warsztatów szkolnych i instruktorzy praktycznej nauki zawodu. Obowiązki dyrektora Szkoły Metalowo - Odlewniczej od l września 1950 roku pełnił Franciszek Szydło. Szkoła podlegała administracyjnie Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego w Rzeszowie.

W roku szkolnym 1949/50 Szkoła Naftowa także przechodzi pod nową administrację - Dyrekcję Okręgową Szkolnictwa Zawodowego w Rzeszowie. Dyrektor A. Mordawski otrzymuje z Ministerstwa Górnictwa przeniesienie na inne stanowisko w swoim resorcie w Krakowie, nowym dyrektorem szkoły zostaje mianowany Adam Smoszna. W tym samym roku szkolnym rozpoczynają naukę w szkole zawodowej pierwsze uczennice: Alicja Bałuka, Barbara Gąsior, Czesława Kędzior, Alicja Pabisz, Stefania Roman, Stanisława Semp, Czesława Świerz, Bronisława Wencel - wszystkie przyjęte do klasy I a Gimnazjum. Były zatem dwie klasy pierwsze oraz po jednej drugiej i trzeciej Gimnazjum Przemysłu Naftowego o profilu mechanicznym - razem 201 uczniów.

1 września 1950 roku powstała także 2 - letnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa Przemysłu Naftowego o dwu specjalnościach: mechanicznej i kopalnianej. Klasy liczyły 93 uczniów, w tym 10 dziewcząt w klasie mechanicznej. Istniało nadal 3 - letnie Gimnazjum Naftowe Ministerstwa Górnictwa i jedna klasa Technikum Mechanicznego dla dorosłych.

W 1950 roku z funduszy Ministerstwa Górnictwa rozpoczęto budowę szkoły. Trzy lata później, stanął gotowy gmach szkolny na Osiedlu Robotniczym w Gliniku Mariampolskim - dziś Gorlice, ulica ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego 18. W szkole było 9 sal lekcyjnych, z których 3 przeznaczono na internat.

W roku szkolnym 1951/52 zlikwidowano Gimnazjum Przemysłu Naftowego, a w jego miejsce utworzono Technikum Mechaniczne dla młodzieży podległe Ministerstwu Górnictwa i Zasadniczą Szkołę Zawodową CUN. Do Technikum Mechanicznego rekrutowali się uczniowie klasy III Gimnazjum, klasę czwartą ukończyło 37 uczniów. Po roku zlikwidowano Technikum Mechaniczne dla uczniów III klasy Gimnazjum Naftowego.

W roku szkolnym 1952/53 zostało rozwiązane Technikum Mechaniczne dla dorosłych, w tymże roku ustąpił ze stanowiska dyrektora Adam Smoszna, a jego miejsce zajął dotychczasowy kierownik warsztatów szkolnych Czesław Biliński. Szkoła przechodzi pod zarząd Ministerstwa Górnictwa. Równocześnie zostaje rozwiązana Zasadnicza Szkoła Naftowa w Jaśle, która wraz z gronem pedagogicznym zostaje przeniesiona do Glinika Mariampolskiego. W tym roku szkolnym dla potrzeb młodzieży zbudowana zostaje świetlica szkolna. W roku szkolnym 1954/55 w Zasadniczej Szkole Zawodowej CUN jest 10 oddziałów, l marca 1955 roku odchodzi ze stanowiska dotychczasowy dyrektor Czesław Biliński, a na jego miejsce zostaje powołany Adam Parda. Dnia l lipca 1955 roku Zasadnicza Szkoła Zawodowa Ministerstwa Górnictwa przeszła pod Dyrekcję Okręgową Szkolnictwa Zawodowego w Rzeszowie.

W latach 1954-1956 powstają nowoczesne, jak na owe czasy, warsztaty szkolne z halą obróbki mechanicznej oraz odlewnią żeliwa i metali kolorowych dla potrzeb uczniów Zasadniczej Szkoły Metalowo-Odlewniczej. W tych samych latach rozpoczęła się dalsza rozbudowa budynku Szkoły Naftowej o salę gimnastyczną, aulę i halę warsztatową obróbki ręcznej.

W roku szkolnym 1957/58 Szkoła Naftowa i Szkoła Metalowo-Odlewnicza, zostały połączone w jedną Zasadniczą Szkołę Zawodową, administracyjnie podległą pod Centralny Urząd Szkolnictwa Zawodowego, a od roku 1958 pod Ministerstwo Oświaty. Dyrektorem połączonych szkół został Franciszek Szydło.

Franciszek Szydło
Franciszek Szydło

Szczególną rolę w zapewnieniu młodzieży dobrego przygotowania do pracy zawodowej odegrali, w tamtym okresie, wieloletni dyrektorzy szkoły i kierownicy warsztatów szkolnych, a wśród nich m.in.: Adam Smoszna, Czesław Biliński, Franciszek Szydło, Adam Parda, inż. Stefan Snamina, a w latach późniejszych: inż. Bolesław Gwóźdź, mgr inż. Kazimierz Tenerowicz, Aleksander Jamro i wielu znakomitych nauczycieli oraz instruktorów praktycznej nauki zawodu.

W roku 1958 powstała również Zasadnicza Szkoła Dokształcająca dla młodocianych pracowników oraz dwa oddziały Zasadniczej Szkoły Gastronomicznej dla dziewcząt. W roku szkolnym 1960/61 Zasadnicza Szkoła Gastronomiczna wyodrębniła się i powstała szkoła samodzielna, która przeniosła się do budynku tzw. "Kasyna".

Rok później powstaje Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla młodocianych pracujących przy Fabryce Maszyn i Sprzętu Wiertniczego tzw. Zasadnicza Szkoła Zawodowa Przyzakładowa FMiSW "Glinik". Funkcję kierownika pełnił dyrektor Franciszek Szydło, szkoła liczyła 39 uczniów w klasie o zawodzie tokarz. Po roku oddział przeniósł się do Domu Kultury "Glinik" i stał się samodzielną szkołą.

W 1961 roku zostaje otwarte 5 - letnie Technikum Mechaniczne o specjalności budowa maszyn, które istniało przy naszej szkole w latach 1951 - 1953. Uruchomiono także Technikum Mechaniczne dla pracujących i Technikum Mechaniczne - Punkt Konsultacyjny Rzeszowskiego Technikum Zaocznego. Powstaje też Punkt Konsultacyjny Politechniki Krakowskiej - Wydział Mechaniczny z siedzibą w naszej szkole. Zajęcia odbywały się w soboty, niedziele i poniedziałki, a wykładowcy dojeżdżali z Krakowa.

W roku szkolnym 1962/63 szkoła w dalszym ciągu się rozwija, powstaje aż 25 oddziałów w wyliczonych poprzednio typach szkół. Obok szkoły, systemem gospodarczym, pod opieką mgr Józefa Skoczą i mgr Zygmunta Koczyrkiewicza nauczycieli wychowania fizycznego oraz przy dużym udziale rodziców uczniów powstają boiska szkolne.

W roku szkolnym 1964/65 jest już 30 oddziałów liczących 888 uczniów, w Technikum Mechanicznym zostaje uruchomiona nowa specjalność - obróbka skrawaniem.

l września 1966 roku Zasadnicza Szkoła Zawodowa Przyzakładowa FMWiG "Glinik" mieszcząca się do tej pory w Domu Kultury "Glinik", przeniosła się wraz jej z dyrektorem Franciszkiem Szydła do budynku Szkoły Podstawowej nr 2 w Gorlicach. Dyrektorem Technikum Mechanicznego i Zasadniczej Szkoły Zawodowej, po odejściu Franciszka Szydły, został mgr Tadeusz Paździora, dotychczasowy nauczyciel matematyki w Liceum Pedagogicznym w Gorlicach, a jego zastępcą mgr Józef Skocz.

Tateusz Paździora
Tateusz Paździora
Józef Skocz
Józef Skocz

l października 1969 roku po kilku latach budowy doglądanej przez Antoniego Łukowskiego - kierownika internatu, oddano do użytku młodzieży nowy budynek internatu wraz ze stołówką. Kierownikiem powstałego internatu został mgr Józef Skocz, dotychczasowy zastępca dyrektora szkoły. Pierwszymi wychowawcami młodzieży w internacie byli: Antoni Łukowski, Jan Brągiel, Zdzisław Chmaj, Henryk Przybycień.

W roku szkolnym 1970/71 utworzono Liceum Zawodowe o kierunku mechanik obróbki skrawaniem, a w Zasadniczej Szkole Zawodowej rozpoczęto kształcenie także w zawodach: ślusarz-spawacz, elektromonter, mechanik maszyn rolniczych. Po nagłej śmierci dyrektora mgr Tadeusza Paździory w 1973 roku, nowym dyrektorem zostaje mianowany inż. Stefan Snamina, dotychczasowy kierownik warsztatów szkolnych, a jego zastępcami: inż. Bolesław Gwóźdź i mgr inż. Henryk Szufa. Kierownikiem warsztatów został mgr inż. Kazimierz Tenerowicz.

Stefan Snamina
Stefan Snamina
Bolesław Gwóźdź
Bolesław Gwóźdź

Z dniem l września 1975 roku, decyzją Kuratora Oświaty w Nowym Sączu, powołano Zespół Szkół Mechanicznych, w skład którego weszły: Technikum Zawodowe, Liceum Zawodowe, Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla młodocianych pracowników, Technikum Zawodowe dla pracujących, Średnie Studium Zawodowe.

l września 1975 roku odbyła się w naszej szkole wojewódzka uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego z udziałem Kuratora Oświaty i Wychowania Bronisława Pasznickiego oraz władz administracyjnych województwa nowosądeckiego i miasta Gorlic, w czasie której nadano szkole imię Ignacego Łukasiewicza. Wręczono sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski oraz odsłonięto tablicę pamiątkową w 25-lecie utworzenia Zasadniczej Szkoły Metalowo-Odlewniczej.

Od l sierpnia 1978 funkcję dyrektora szkoły pełnił mgr Władysław Szlachta, nauczyciel języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym. Po jego odejściu obowiązki dyrektora do 31 lipca 1981 roku, pełnił zastępca dyrektora inż. Bolesław Gwóźdź l sierpnia 1981 na stanowisko dyrektora szkoły został powołany mgr Alfred Biemacki, który funkcję dyrektora sprawował do 1 września 2012 r.

Władysław Szlachta
Władysław Szlachta
Alfred Biernacki
Alfred Biernacki

Lata 1981-1989 to zmiany kierunków kształcenia w naszej szkole. Utworzono Technikum Odlewnicze po 8-mej klasie, reaktywowano Technikum Mechaniczne o specjalności obróbka skrawaniem, zaś Liceum Zawodowe wzbogaciło się o nowe kierunki kształcenia: operator procesów w przemyśle chemicznym, elektro-mechanik urządzeń przemysłowych, mechanik maszyn i urządzeń precyzyjnych. Poszerzono bazę szkoleniową warsztatów szkolnych, nawiązano współpracę z zakładami pracy, w których uczniowie doskonalili umiejętności praktyczne.

W roku szkolnym 1990/91 wraz ze zmianami społeczno-gospodarczymi, a także potrzebami rynku edukacyjnego, decyzją Wojewody Nowosądeckiego utworzono Liceum Ogólnokształcące, do którego w pierwszym roku przyjęto 130 uczniów, do pięciu oddziałów klas pierwszych o profilach: ogólnym, pedagogicznym i ogólnym z rozszerzonym programem nauczania języka niemieckiego.

W latach 1991-1995 w miejsce tradycyjnych kierunków mechanicznych systematycznie wprowadzano nowe kierunki dające możliwość szybszego dostosowania się absolwentów do zmieniającego się rynku pracy. Utworzono między innymi kierunki elektryczne i ochrony środowiska, a także mechaniki i automatyki precyzyjnej.

Wraz ze zmianą profilu kształcenia i typu szkół wchodzących w skład Zespołu zmienia się dotychczasowa nazwa szkoły na Zespół Szkół Nr l im. Ignacego Łukasiewicza. Liceum Ogólnokształcące wzbogaca się o nowe profile kształcenia, tj.: informatyczno-matematyczny i ekologiczno-chemiczny, z autorskimi programami nauczania informatyki i biologii.

1 stycznia 1994 roku, decyzją Kuratora Oświaty w Nowym Sączu, ze struktury Zespołu Szkół Nr l zostały wydzielone warsztaty szkolne, które wraz z nauczycielami zawodu i pracownikami, ze względu na zmianę kierunków kształcenia, zostają przekazane do Zespołu Szkół Technicznych im. W. Pola w Gorlicach.

Od roku szkolnego 1995/96 wprowadzono w Technikum Zawodowym nowe specjalności: energoelektronika i systemy komputerowe. Dla zabezpieczenia specjalistycznego kształcenia zawodowego, nawiązano współpracę z Centrum Kształcenia Praktycznego w Nowym Sączu. W roku szkolnym 1999/2000 uruchomiono w naszej szkole klasę Liceum Technicznego o profilu elektryczno-energetycznym.

Od 1 września 2012 r. do chwili obecnej funkcję Dyrektora szkoły sprawuje mgr Janusz Kryca.

Janusz Kryca
Janusz Kryca
strzałka do góry
Dziennik